احسان بایگی
همکلاسی!

همکلاسی!

 

به:

همه ی آن ها که به همکلاسی هایشان خندیدند...

 

این که پشت سرت نشسته هنوز

 ‌‌مرد دلگیجه های مسمومه

پسرآخر کلاس شلوغ

 پسر ته نشین آرومه...

من به این عقده های حل نشده نتونستم یه راه چاره بدم

کاشکی جزوه هاتو می دادی من بلد نیستم شماره بدم!

چی می شد تختمون یکی می شد چی می شد سرپناه هم بودیم

کاش همخوابه می شدی بامن کاشکی خوابگاه هم بودیم

آخ چه سنگینه راه رفتن تو کوچ تو ازکلاس دیدنیه

بذا لبهاتو مزه مزه کنم طعم ناب عسل چشیدنیه!

می پرستم لبای گل گلیتو مثل چادر نماز می خندی

آی بی بی بچه سال خودم توی چادر چه ناز می خندی...

رو تن مرمرت سیاهی نشس(ت) عب نداره یه حکمتی توشه

این تناقض عجیب دیدنیه ماه وقتی سیاه می پوشه!

...

اینا وصف تو نیس بغض منه که همش گریه هامو سر میبره

باید این بغض های وا نشده گوشه ی چادرت گره بخوره...

باز برو روی صندلی جلو  برو و باخیال تخت بشین

باز شکنجه بکن خیالی نیس اعتصاب ترانه هامو ببین!

این که پشت سرت نشسته هنوز

مرد دلگیجه های مسمومه

پسرآخر کلاس شلوغ پسرته نشین آرومه...

                                                                                     ((احسان بایگی))

 | 

نظرات کاربران

 |