انجمن مجازی ترانه سراها

اگــه من زمینی بــودم،ســر راه شـهری خــســته

با دسام گلـها می دادم،رنگارنـگ و دسته دســتــه

پیش کش فــصل بــهارو،به همــه هدیه مــی دادم

تا کــه لبخــنـد عـموم و،بسـپــرم درســت به یــادم

مــن اگـه یــه کوهی بودم،کمــر همت می بستــم

یاکه چشمه هامیساختم،یاچوشیشه میشکستم

امـــــا  حــــیـــــفِ آرزوهــــام، چــقــدِ طـــول درازه

درِ دروازه ی اوهــام،بــبــیــنــیــد تا کــجـــــا بـــازه

ببینید حـالا چی هـستــم، آدمــی با دست خالی

بــرای رهــایــی از خــود،نــــدارم هــیچ پر و بــالـی

آدمـی چــقد عجـیبِ،هــیچ و توی خود می پیچــه

وقتیکه رسید به اوجش،تازه می فهمه که هیچـه

بــیـا تا پــروانه بــاشیـم،گــلهــای هــم و ببــینیم

بمیریم امـا که مــرگِ،شمعهامون و هـیچ نبــینیم

غلامرضا رضایی اصل